علائم اصلی که در زیر ذکر می‌شوند، می‌توانند به تشخیص اینکه آیا دلیلی برای نگرانی وجود دارد و یا آیا کودک شما دارای سرعت رشد مناسبی است یا خیر کمک می‌کند.
- کودکان ۱۸ ماهه باید حداقل از ۲۰ کلمه استفاده کنند، شامل انواع کلمات، مانند اسم‌ها (مثل نی‌نی و کلوچه)، افعال (خوردن، رفتن)، حروف اضافه (بالا، پایین)، صفات (داغ، خواب‌آلود) و واژه‌های در ارتباط با روابط اجتماعی (سلام، بای)
- کودکان ۲۰ ماهه باید حداقل از ۱۰۰ کلمه استفاده کنند و دو لغت را نیز باهم ترکیب کنند. ترکیب این کلمات باید توسط کودک ایجاد شود و نباید الفاظ حفظ شده‌ای مانند “مرسی، بای بای، همه رفتند، یا آن چی هست؟”، باشند. برای مثال، ترکیب درست کلمات باید “هاپو رفت، کلوچه بخور یا دستهای کثیف” باشند.
بیشتر افراد دوست دارند فکر کنند که دیر صحبت کردن با بزرگ شدن کودک از بین می‌رود. مخصوصاً اگر کودکشان در زمینه های دیگر پیشرفت خوبی داشته باشد. مادامی که بقیه کودکان خودشان به تنهایی از پس این کار برمی‌آیند، کودک شما نمی‌تواند مانند بقیه عمل کند و در عین حال که تلاش می‌کند با شما ارتباط برقرار کند، بیشتر نیز خسته می‌شود.
مادامی که علائم بتوانند به شما در انتخاب حمایت خارجی کمک کنند، باید عوامل دیگری که کودک شما را از تکامل مناسب مهارت‌های گفتاری و تکلمی منع می‌کنند، در نظر بگیرید. این عوامل شامل موارد زیر می‌باشند:
- در نوزادی ساکت هستند، یا کم نق‌نق می‌کنند.
- پیشینه عفونت گوش دارند
- اصوات بی صدای محدودی را بیان می‌کنند. (مثلاً پ، ب، م، ت، د، ن، ک، گ و غیره)
- در بازی، ایده های که بیان می‌کنند با عملکرد مطابقت ندارند.
- کلمات را تقلید نمی‌کنند.
- اکثراً اسامی مثلاً اسم اشخاص، مکان ها، چیزها و تعداد کمی فعل مانند فعل های عملکردی را استفاده می‌کنند.
- مشکل در بازی با دیگر هم سن های خود دارند (مهارت‌های اجتماعی)
- پیشینه خانوادگی تأخیر در ارتباط با اجتماع، مشکلات یادگیری و آموزشی
- تأخیر خفیف در درک نسبت به سن خود کودک
- استفاده از حالات بدنی معدود برای ارتباط برقرار کردن.