اختلال نقص توجه - بيش فعالي اختلال شايعي در دوران کودکي است و يافتن درمان موثري که از شدت و عمق نشانه هاي آن بکاهد، از اهميت ويژه اي برخوردار است. در پژوهش حاضر، اثر يکپارچگي حسي - حرکتي با تاکيد بر حواس عمقي و دهليزي به عنوان يک روش درماني براي بهبود نشانه هاي اصلي اين اختلال مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون همراه با دو گروه آزمايش و شاهد بود. از بين دانش آموزان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه - بيش فعالي که در سال تحصيلي 91-1390 در شهر سمنان مشغول به تحصيل بودند، 32 دانش آموز به صورت تصادفي انتخاب و به دو گروه 16 نفري آزمايش و شاهد تقسيم شدند. گروه آزمايش هفته اي دو بار و طي 12 جلسه دو ساعته، مداخله يکپارچگي حسي - حرکتي (با تاکيد بر حواس عمقي و دهليزي) را دريافت نمودند. نشانه هاي اختلال نقص توجه - بيش فعالي هر دو گروه با استفاده از پرسش نامه نشانه هاي مرضي کودکان Child symptom inventory) يا CSI) (4) ارزيابي شد. داده هاي جمع آوري شده با آزمون هاي آماري Shapiro-Wilk و تحليل کوواريانس چند متغيري (MANOVA) و تک متغيري(UNIANCOVA) بررسي شدند.
يافته ها: طبق آزمون مبتني بر گزارش معلمان، گروه آزمايش در نمرات متغير بي توجهي و بيش فعالي نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتري داشت (P<0.001)، ولي کاهش نمرات متغير تکانشگري گروه آزمايش نسبت به گروه شاهد معني دار نبود، ولي بر اساس آزمون مبتني بر گزارش والدين در نمرات متغير بي توجهي، بيش فعالي و تکانشگري گروه آزمايش نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتري داشت .
نتيجه گيري: در مجموع مداخله يکپارچگي حسي - حرکتي با تاکيد بر حواس عمقي و دهليزي به طور معني داري نقص توجه، بيش فعالي و تکانشگري را در جامعه مورد بررسي بهبود داد.