والدین باید شرایط کودکشان را بپذیرند و با حمایت معقولانه به کودک کمک کنند تا در روابط اجتماعی خود احساس راحتی داشتهباشد. تجربهی موفقیت آمیز در برخی موقعیتهای اجتماعی کودک را برای شرکت در موقعیتهای اجتماعی آینده آماده میکند.
مسخرهکردن کودک، صحبت کردن به جای او، برچسب کمرویی به کودک زدن یا او را مجبور به برقراری ارتباط اجتماعی کردن مفید نیست؛ اما روشهای مثبتی وجود دارد که والدین میتوانند به کودک کمک کنند:
از شخصیت کودک قدردانی کنند. کودکان خجالتی اغلب شنوندههای خوبی هستند و نسبت به دیگران کمتر پرخاشگری میکنند. بسیاری از آنها وقتشان را صرف بازهای شاد با خودشان میکنند و به والدین خود نزدیک بوده و دوستان وفاداری هستند.
با شخصیت کودکتان کاملاً آشنا شوید. توجه کردن به علایق و احساسات کودک به شما کمک میکند تا با کودک ارتباط برقرارکنید و نشاندهید که شما به او احترام میگذارید. این کار باعث میشود که کودک اعتماد به نفس بیشتری داشتهباشد و کمتر محدود شود. به کودک خجالتی اجازه دهید تا خود را برای موقعیتهای جدید آمادهکند. قراردادن کودک در موقعیتهایی که به او حس تهدیدآمیزی میدهید به احتمال زائد در ایجاد مهارتهای اجتماعی کمکی نمیکند. به کودک احساس امنیت بدهید و موضوعات جالبی را برای جذب او در تعاملات اجتماعی فراهم کنید.
ارتباط چشمی را تشویق کنید. هنگامی که فرزندانتان صحبت میکنید، بگویید: به من نگاهکن یا تو چشمای نگاه کن، و یا دوست دارم چشمانت را ببینم. با استفاده ی آگاهانه از این مهارت و انجام دادن مداوم آن، کودک شما به زودی از ارتباط چشمی استفاده خواهد کرد.
نکته: اگر ارتباط چشمی کودک، شما را اذیت میکند به او بگویید که به بینی مخاطب نگاه کند. با انجام چند تمرین، معمولاً کودک، دیگر نیاز به تکنیک ندارد و با اطمینان بیشتری به چشمان مخاطب نگاه میکند.
به کودک نحوهی شروع یک مکالمه و برقراری ارتباط را آموزش دهید.