فهرست مطلب


مداخله رفتاری اولین خط درمان خشم و پرخاشگری دوران کودکی است. اگرچه درمان‌های مبتنی بر شواهد زیادی وجود دارد که می‌تواند مفید باشد، مرکز مطالعات کودک بر دو رویکرد اصلی تأکید دارد که بر تغییر پویایی‌های بین فردی که منجر به طغیان‌های خشم می‌شود و ناشی از آن است، تمرکز دارد. اینها درمان‌های مکملی هستند که مشکلات رفتاری کودک را از جهات مختلف بررسی می‌کنند.

  • درمان شناختی رفتاری (CBT) یک رویکرد سه بعدی است که به کودک کمک می کند تا راهبردهای جدید و مؤثرتری برای سامان‌بخشی احساسات، افکار و رفتارهای خشمگین به دست آورد. اگرچه درمان شناختی رفتاری با کودک انجام می‌شود، والدین فعالانه در درمان شرکت میکنند و از پیشرفت کودک در جهت یادگیری مهارت‌های مدیریت خشم حمایت می‌کنند.
  • تنظیم هیجان، که به کودک این امکان را می‌دهد تا شناسایی محرک های خشم و راهبردهای پیشگیرانه را بیاموزد.
  • یادگیری روش‌های جایگزین برای بیان و رفع ناامیدی به کودک و والدین کمک می‌کند تا پیامدهای هر انتخاب را بسنجید و درگیری را به حداقل برساند.
  • توسعه راهبردهای ارتباطی جدید، از طریق بازی نقش برای تمرین، به پیشگیری و حل و فصل موقعیت‌های تحریک کننده خشم کمک می‌کند.
  • تکنیک‌های آموزش مدیریت رفتار والدین (PMT) به والدین کمک می‌کند تا با آموزش روش‌های جایگزین برای مقابله با رفتار نادرست، سرکشی‌هایشان را محدود کنند. تمرکز بر استفاده از نیروهای مثبت برای کارهایی است که کودک درست انجام می‌دهد، به جای تنبیه برای کارهای اشتباه. تکنیک‌های آموزش مدیریت رفتار والدین بر تعامل مثبت در خانواده‌ها به عنوان پاداش تاکید می‌کند. درمانگران به خانواده‌ها کمک می‌کنند از گذراندن وقت با هم لذت ببرند. این بزرگترین انگیزه کودک برای کاهش طغیان خشم می‌شود.

برخی از کودکان نیز برای کمک به مدیریت سایر شرایط سلامت روان (مانند اختلال کم توجهی / بیش فعالی، اضطراب یا افسردگی) دارو مصرف می‌کنند. اما درمان شناختی رفتاری و تکنیک‌های آموزش مدیریت رفتار والدین (که دارای ۶۵ درصد موفقیت در کاهش دفعات و شدت سرکشی هستند) درمان‌های اولیه هستند.

در صورتی که این روش‌ها بر روی کودک اثر مثبتی نداشته باشند، ممکن است روش‌های دیگری امتحان شود، برخی از کودکان به خدمات سرپایی شدیدتر یا حتی درمان بستری نیاز دارند. زندگی با شدت هیجانی احساس خوبی ندارد، بنابراین تمرکز درمانگران و هدف درمان این است که به کودک کمک کنند احساس بهتری داشته باشد و رنج نکشد.