والدین باید شرایط کودکشان را بپذیرند و با حمایت معقولانه به کودک کمک کنند تا در روابط اجتماعی خود احساس راحتی داشته‌باشد. تجربه‌ی موفقیت آمیز در برخی موقعیت‌های اجتماعی کودک را برای شرکت در موقعیت‌های اجتماعی آینده آماده می‌کند.

مسخره‌کردن کودک، صحبت کردن به جای او، برچسب کمرویی به کودک زدن یا او را مجبور به برقراری ارتباط اجتماعی کردن مفید نیست؛ اما روش‌های مثبتی وجود دارد که والدین می‌توانند به کودک کمک کنند:

از شخصیت کودک قدردانی کنند. کودکان خجالتی اغلب شنونده‌های خوبی هستند و نسبت به دیگران کمتر پرخاشگری می‌کنند. بسیاری از آن‌ها وقتشان را صرف باز‌های شاد با خودشان می‌کنند و به والدین خود نزدیک‌ بوده و دوستان وفاداری هستند.

با شخصیت کودکتان کاملاً آشنا شوید. توجه کردن به علایق و احساسات کودک به شما کمک می‌کند تا با کودک ارتباط برقرار‌کنید و نشان‌دهید که شما به او احترام‌ میگذارید. این کار باعث ‌می‌شود که کودک اعتماد به نفس بیشتری داشته‌باشد و کمتر محدود شود. به کودک خجالتی اجازه دهید تا خود را برای موقعیت‌های جدید آماده‌کند. قراردادن کودک در موقعیت‌هایی که به او حس تهدیدآمیزی می‌دهید به احتمال زائد در ایجاد مهارت‌های اجتماعی کمکی نمی‌کند. به کودک احساس امنیت بدهید و موضوعات جالبی را برای جذب او در تعاملات اجتماعی فراهم کنید.

ارتباط چشمی را تشویق کنید. هنگامی که فرزندانتان صحبت ‌می‌کنید، بگویید: به من نگاه‌کن یا تو چشمای نگاه کن، و یا دوست دارم چشمانت را ببینم. با استفاده ی آگاهانه از این مهارت و انجام ‌دادن مداوم آن، کودک شما به زودی از ارتباط چشمی استفاده‌ خواهد کرد.

نکته: اگر ارتباط چشمی کودک، شما را اذیت ‌می‌کند به او بگویید که به بینی مخاطب نگاه کند. با انجام چند تمرین، معمولاً کودک، دیگر نیاز به تکنیک ندارد و با اطمینان بیشتری به چشمان مخاطب نگاه می‌کند.

به کودک نحوه‌ی شروع یک مکالمه‌ و برقراری ارتباط را آموزش دهید.

با کودک خود فهرستی از مکالمه‌های آسان تهیه‌ کنید که او بتواند در ارتباط با افراد مختلف استفاده کند مانند در ارتباط با کسی که از قبل می‌شناسد، فرد غریبه‌ای که تا به حال او را ندیده‌، دوستی که مدتی با ملاقات نداشته، دانش آموزی که تازه وارد مدرسه شده یا کودکی که دوست دارد با او در زمین بازی، بازی‌کند. سپس آن‌ها را با هم تمرین کنید.

نکته: برای بچه‌های خجالتی، تمرین مکالمه‌ی تلفنی با یک شنونده‌ حامی نسبتاً به مکالمه‌ی رو در رو آرامش‌بخش‌تر است.

موقعیت‌های اجتماعی را تمرین کنید: با توصیف کردن محیط و انتظارات و افرادی که در جمع حضور دارند، کودک خود را برای رویداد اجتماعی پیشرو آماده کنید. سپس به او کمک کنید تا نحوه‌ی ملاقات با دیگران، رفتار سر میز، مهارت‌های اولیه مکالمه و حتی نحوه‌ی درست خداحافظی را تمرین کنید.

 این مهارت‌ها را با همسالان جوان‌تر تمرین کنید. یک متخصص توصیه می‌کند اجازه دهید که بچه‌های خجالتی بزرگتر، با بچه‌های خجالتی کوچکتر در دوره‌های کوتاهی هم‌بازی شوند؛ بنابراین فرصتی را برای کودکتان فراهم کنید تا با یک کودک دیگر که کوچک‌تر است بازی کند: خواهر یا برادر کوچک‌تر، پسر عمو، بچه‌ی همسایه یا بچه‌های کوچک‌تر دوستانتان. نوجوانان خجالتی هنگام ارتباط با همسالانشان معمولاً کم‌حرف هستند بنابراین به‌آن‌‌ها توصیه کنید که از کودکان پرستاری کنند، چون یک روش عالی برای کسب درآمد و همچنین تمرین مهارت‌های اجتماعی مانند شروع یک مکالمه و ارتباط چشمی است.

فرصت‌ بازی‌های دو نفره را ترتیب دهید. دکتر فرانکل روانشناس و سازنده‌ی برنامه‌ معروف آموزش مهارت‌های اجتماعی UCLA، بازی دونفره را به عنوان بهترین روش ایجاد اعتماد به نفس در کودکان خجالتی پیشنهاد ‌می‌دهد. این روش برای زمانی است که فرزند شما تنها یک بچه را برای چند ساعت بازی دو نفره دعوت ‌می‌کند تا با یکدیگر آشنا شوند و مهارت‌های دوستی را تمرین کنند. یک میان وعده تهیه‌ کنید و سعی کنید مزاحم آن‌ها نشوید، خواهر و برادر نباید در بازی آن‌ها حضور داشته‌باشند و تماشای تلویزیون نباید جز بازی آن‌ها باشد.