گاهی بازی‌درمانگران ممکن است از روش‌های مستقیم استفاده‌کنند. بازی درمانگر همچنین می‌تواند در طول جلسه بازی‌درمانی براساس شناخت رفتاری از کودک یا بازی‌هایی که به پیدا‌کردن راه‌حل کمک‌می‌کند به کودک راهنمایی بدهد.

هر جلسه احتمالاً موضوع یا هدف خاصی داشته باشد که باید به آن پرداخته شود. ممکن است به کودک گفته‌شود: امروز قرار است با عروسک‌ها بازی کنیم، این عروسک‌ها برای شماست و یا ممکن است درمانگر برای هدایت داستان در بازی شرکت کند. برای مثال: اگر کودکی از عروسک‌ها برای نشان‌دادن کودکی که مورد آزار و اذیت قرار‌گرفته، استفاده‌کند، درمانگر می‌تواند به آن عروسک کمک کند تا روش‌هایی برای ایستادن در برابر زورگویی و یافتن راه‌‌حل پیدا‌کند.

کودکان خجالتی در شروع بازی با همسالانشان فعالیت کمتری دارند، در دوران مدرسه کمتر خود را دوست دارند و نسبت به همسالان غیر خجالتیشان، خود را منزوی و منفعل می‌دانند. چنین عواملی بر تصورات دیگران تأثیر منفی می‌گذراد. انسان‌ها معمولاً، کسانی که خجالتی نباشند را صمیمی‌تر و دوست‌داشتنی تر از افراد خجالتی می‌دانند. با توجه به این دلایل کودکان خجالتی ممکن است توسط همسالانشان نادیده‌گرفته‌شوند و شانس کمتری در پرورش مهارت‌های اجتماعی‌ خود داشته‌باشند.

بازی درمانی نوعی مشاوره یا روان‌درمانی است که از بازی برای ارزیابی، پیشگیری یا درمان چالش‌های روانی اجتماعی استفاده‌می‌کند، اما بیشتر در مورد کودکان استفاده‌می‌شود. در ظاهر بازی‌درمانی در درمان انواع مشکلات سلامت روان و اختلالات رفتاری مؤثر است.